WZGÓRZE KRZYŻY

WZGÓRZE KRZYŻY HISTORIA

Wzgórze Krzyży (Kopiec Jurgaiczów (Domantów)) to obficie odwiedzana miejscowość turystyczna. Jest to znany zabytek historyczny i architektoniczny. Znajduje się na równinie, około 12 km na północ od Szawli i 6 km na południowy zachód, a dokładnie przy linii kolejowej Szawle – Ryga, na terytorium wsi Domantów, na lewym brzegu rzeki Kulpė, jest objęty bezimiennym dopływem Kulpe (lub kanałem reklamacyjnym)
Sama góra jest ogromna, ma około 60-70 metrów długości, 40-50 metrów szerokości, ma podłużny kształt w kierunku wschód-zachód, w środku jest przygnębiona, przypominająca siodło w swoim kształcie, a na tym wzgórzu gęsto postawione krzyże. To słynna Góra Krzyży, przyciągająca uwagę zagranicznych turystów i Litwy, symbolizująca wielki szacunek i wsparcie dla ofiar krzyża, kiedy Chrystus zbawił wszystkich ludzi na ziemi.
Wzgórze Krzyży dla nas symbolizuje nie tylko cierpienia i śmierci Chrystusa, ale także jego późniejszego zmartwychwstanie, uwielbienia, a także kultu wszystkich ludzi przez symbol Krzyża. Każdy, kto podróżuje na Wzgórze Krzyży, modli się na nim, stawi krzyż, opowiadają, że na wzgórzu czują siłę, moc, wieczną nadzieję i wiarę Bożej miłości.
W średniowieczu na tym wzgórzu był zbudowany drewniany zamek, który chronił północno-wschodnie zemie Szawli od zakonu Livońskiego. W źródłach historycznych nazywano go „Kulen” lub „Kula”. Nazwa ta pochodzi od nazwy pobliskiego strumienia Kulpe. Drewniany zamek był budynkiem obronnym, a u podnóża kopca założono osady ludzkie.
Osady zostały zbadane przed przybyciem papieża Jana Pawła II. Na prawym brzegu Kulpe odkryto cmentarz Domantów. Stało się to w 1972 roku. Ten wspaniały zamek na wzgórzu Jurgaiczów i Domantów wraz z kilkoma innymi drewnianymi zamkami został zniszczony przez armię Liwonską w 1348 roku. Potem przez bardzo długi czas góra była pusta. XIX w. W środku słynnego kopca, zwanego Wzgórzem Zamkowym lub innych nazw: Jurgaiczów, słynny kopiec Domantów, Góra Modlitw, ludzie zaczęli budować krzyże.
Miejscowi mieszkańcy opowiadają, że pierwsze krzyże na wzgórzu zostały zbudowane, aby prosić Boga o zdrowie. Według opowieści innych ludzi, na wzgórzu krzyże zaczęto stawić w 1863 r. poświęcone pamięci poległych w powstaniu. Po stłumieniu powstania władze carskie nie pozwoliły budować krzyże, a mieszkańcy u których krzyże stały na dziedzińcu, byli okrutnie karani, a krzyże zniszczone.
Wierzący nie chcieli odmówić przygotowania krzyży, ale robili to w bardziej odległych miejscach, a to bardziej odległe miejsce i było Wzgórze Krzyży. W ten sposób Wzgórze Krzyży jest także symbolem: siły, wiary, która pokonuje wszelkie bariery.
Pomimo sprzeczności i kar władz carskich, po pierwszej wojnie światowej, krzyży na Wzgórzu Krzyży ilość stopniowo wzrastała. Góra rozkwitała zwłaszcza w okresie międzywojennym. Ludzie poszli się modlić do niego, było masowe zgromadzenie. Wiele osób przyjechało tu na letnie wakacje. W lipcu na górze były obchodzone odpusty. Podczas nich na wzgórzu gromadziło się wielu ludzi.
Podczas okupacji sowieckiej stawić krzyże na tym wzgórzu było również zakazane i surowo karane. Ponadto sama góra została wielokrotnie zburzona, wszystkie zbudowane w niej krzyże zostały zniszczone, a do niej prowadzące drogi ukryte.
W pewnym momencie Wzgórze Krzyży chciano zatopić. Wszystko udało się odwrotnie do tego co zaplanowała władza okupacyjna: im bardziej góra była zniszczona, tym lepiej odbudowywała się. Mieszkańcy budowali krzyże į w nocy, przygotowując ich pomimo wszystkich niebezpieczeństw, zakazów i prześladowań. Wzgórze Krzyży stało się symbolem śmiałych walk, oporu, wyzwolenia.
Po odzyskaniu niepodległości przez Litwę na Wzgórze Krzyży zaczęli iść pielgrzymi. Krzyży zaczęto stawić u podnóża góry, ponieważ na słynnej wzgórze brakowało miejsca, chociaż góra była bardzo duża.
Najbardziej znanym wydarzeniem w historii Wzgórza Krzyży, znanym na całym świecie, jest wizyta papieża Jana Pawła II 7 września 1993 roku. Modlił się na Wzgórzu Krzyży, poświęcił mszę w kaplicy na wzgórzu, która została specjalnie zbudowana na tę okazję. Jest to ażurowa kaplica z drewnianych konstrukcji, której architektem jest A.Jukna, a przy wzgórzu była ogromna grupa ludzi, którzy przyszli posłuchać i zobaczyć. Jan Paweł II mówi w swoim przemówieniu, że ta wielka Góra Krzyży symbolizuje i powiadamia o nowym tysiącleciu, czyli zbawieniu i odkupieniu, i nigdzie indziej nie znajdziemy go, z wyjątkiem naszego Krzyża i Zmartwychwstania. Jan Paweł II wielokrotnie wspominał wizytę na Wzgórzu Krzyży w różnych przemówieniach, na różnych językach. Ta słynna góra jest uważana przez wiernych za pomnik wiary i symbol.
Dla upamiętnienia rocznicy wizyty na Wzgórzu Krzyży papież Jan Paweł II podarował Litwie krucyfiks.
2000 r. 8 lipca powstał klasztor, który później został poświęcony.
Później na tamtym miejscu powstała diecezja Szawl. Słynna Góra Krzyży stała się centrum diecezji Szawli, najważniejsza pod sanktuarium Katedry. Eugenijus Bartulis, biskup Szawli, ponownie rozpoczął swięto przebaczenia Wzgórza krzyżów.

Z JAKIEGO POWODU ZACZĘTO STAWIĆ KRZYŻE?

Słynna Góra Krzyży po raz pierwszy została wymieniona w źródłach historycznych w środku XIX wieku.
1850 Maurik Hriszkiewicz, skarbnik ekonomii z Szawli, powiedział: „Ludzie i teraz liczą na święty kopiec Jurgaiczów. Ta góra, choć nigdy przedtem nie była chrześcijańskim grobowcem aż do 1847 r., ani żadnego krzyża na sobie nie miało, ma teraz około 20 krzyży.
Według lokalnych badań zdarzyło się, że jeden z mieszkańców Jurgaiczów w 1847 roku był ciężki chory i poobiecał dla Boga, że jeśli pozostanie przy życiu, postawi krzyż na tej górze. Zdarzyło się, że stawiąc tam krzyż uleczył się. Jak ta wiadomość rozeszła się wśród ludzi, za 3 lata z dalszych wsi przywieziono į postawiono wiele krzyży, obfitość ich widzimy do teraz ”
W XIX wieku na Litwie bardzo popularne było stawić krzyży przy gospodarstwach, drogach. Według źródeł pisanych, metryki litewskiej została postawiona hipoteza, że krzyże w gospodarstwach litewskich stały już na początku XVI wieku. Przygotowanie i czczenie krzyży jest wyrazem pobożności. Krzyże zostały stawione podkreślając pewne wydarzenia z życia ludzi, społeczeństwa i kościoła. W XVI wieku krzyż był ważnym symbolem wiernych.
W końcu XIX wieku Góra Krzyży była już znana, ale być może bardziej pośród mieszkańców. 1885 został włączony do mapy zabytków archeologicznych przez rosyjskiego archeologa. Na wzgórzu było coraz więcej krzyży.
W różnych opowieściach o Wzgórzu Krzyży mówi się, że krzyży zaczęto stawić na wzgórzu w latach 1831 i 1863 na grobach tych, którzy zginęli w czasie powstania. Badania nad historycznym rozwojem Wzgórza Krzyży prowadził również Dangir Macziulis. Twierdził, że ta hipoteza o ukazaniu się krzyży, była szczególnie popularna w ciągu dziesięcioleci okupacji, ponieważ dążyła do podważenia religijnego i historycznego znaczenia Wzgórza Krzyża i uczynienia go symbolem oporu i wyzysku ludu. Według D. Macziulisa najdokładniejsze są opisy M. Hriszkewicziusa o ukazaniu się krzyża.
Uważa się, że te krzyże zostały stawione jako dziękczynienie Bogu za dobre zdrowie lub prosząc o dobre zdrowie. W XX wieku zostało napisane w prasie o Wzgórzu Krzyży, w oparciu o różne zebrane historie ludzkie, tak zwane krzyże obietnic, pacjenci, którzy gromadzili modlić się na tym wzgórzu, przejść przez zainstalowaną ścieżkę Krzyża. Balys Buraczas wspomniał historię, dlaczego ludzie zaczęli stawić krzyże na wgórzu:
„Mężczyzna, miał kochaną córkę jedynaczę, która mocno chorowała. Każdy, kto wiedział jakiś lek przynosił, ale nic jej nie pomagało, zdrowie dziewicy słabło i dzień po dniu zbliżała się śmierć.
Pewnej nocy ojciec sam był przy łóżku z córką, o północy był tak śpiący, że położył zmęczoną głowę na poduszkę córki i zasnął. Śniło mu się, że niezwykła kobieta w jasnych ubraniach pojawiła się przed nim i powiedziała: „Człowieku, chcesz, żeby twoja córka uzdrowiła się, musisz zrobić drewniany krzyż i zanieść go na Wzgórze Krzyżów u Niedźwiedzia i postawić go tam – córka wyzdrowieje”. Powiedziawszy to, sprawozdawca znikła. Ojciec, gdy się obudził, nie rozumiał, czy śnił, czy sam to przymyślał. Postanowił zrobić ładny krzyż i postawić go jak najszybciej w określonym miejscu.
Krzyż był już zrobiony. Wykonawszy obrzęd dla zdrowia córki, ojciec wyruszył na wzgórze, niosąc krzyż. Krzyż był ciężki, a zdrowie słabe, ale ze wszystkich sił starał się dotrzymać obietnic. W trzynastej godzinie dotarł na wzgórze, ucałował krzyż i postawił pierwszy krzyż na wzgórzu.
W drodze do domu w połowie drogi spotkał uzdrowioną córkę z matką, szły spotkać się z nim z wielką radością. Ojciec był oszołomiony, widząc taki cud, nie mógł zrozumieć, czy mu wydaje się, czy nie. W końcu okazało się, że gdy tylko ojciec wyszedł z domu z krzyżem, stan zdrowia córki natychmiast zaczął się poprawiać, a gdy ojciec dotarł na wzgórze, córka już wstała z łóżka.
Później, kiedy inni usłyszeli o takich cudach, gdy tylko chorowali, obiecali postawić krzyż na Wzgórzu i patrzcie, byli zdrowi. Ten, kto obiecuje i nie wypełnia słowa, ponownie choruje.
W ten sposób znalazły się tu krzyże z różnych miejsc Litwy. Chociaż wiatry, burze zrywają wiele krzyży, ale tak wiele krzyży urosło jak drzewa w gęstym lesie. Dlatego ta góra znana jest na całej Litwie ”(B. Buraczas. Wzgórze Krzyża // Trimitas, 1930 nr 24).
W ten sposób widzimy, że pierwsze krzyże na tej górze ukazywały się jako otwarte symbole wiary, nadziei i wdzięczności dla Boga, ale nie tzreba odrzucać innej przyczyny – pragnienie wyrażania szacunku dla pochowanych powstańców (podczas powstania 1863 r.) i oporu wobec carskiego reżimu, który zakazał i w żaden sposób uniemożliwił stawienie krzyża.
W książce o Wzgórzu Krzyży Vilius Puron pisze o historiach niektórych ludzi o tym, co wydarzyło się na tych terenach po powstaniu w 1863 roku. Wiadomo, że na tym wzgórzu istniał nawet obóz koncentracyjny, ogrodzony drutem kolczastym. Wiele powstańców zginęło tam. Resztę uwiężniono w Szawlach.
W zachodniej stronie Wzgórza Krzyżowego, na lewo od wejścia, spoczywają zabici powstańcy. W ten sposób powstał zwyczaj stawienia krzyża i modlitwy o wstawiennictwo i łaskę Bożą.
Na Wzgórzu Krzyży znajduje się wiele krzyży, nie tylko z różnych części Litwy, ale także z innych krajów (stąd nazywa się Wzgórze Krzyży). Ustalono, że postawiono około 200 tys. Krzyży, z których 53 są wpisane do rejestru wartości kulturowych.
Ten tekst nie jest naukowy ani formalna interpretacja historii. Dlatego będziemy wdzięczni za dodanie, ulepszenie lub skomentowanie tego tekstu.